Verandering is de enige constante

Verandering is de enige constante

Verandering is de enige constante – Socioloog Zygmunt Bauman

De wereld is nooit hetzelfde en kenmerkt zich door nooit stil te staan. Alles verandert altijd: de klok stopt niet met draaien, de mode die we volgen, de technologie die we nu gebruiken, verandering van omgangsvormen: stoppen met handenschudden door covid. Door de actualiteiten worden we ook gedwongen om over dingen na te denken. Nadenken over je eigen denken of nadenken over een maatschappelijke discussie.

#metoo was goed initiatief tegen seksuele intimidatie, lastigvallen en aanranding, speciaal binnen de machtsverhouding van een werk- of onderwijsomgeving. En nu met de situatie van The Voice is opnieuw de maatschappelijke discussie levendig, waarbij er verschillende onderwerpen naar boven borrelen. De roep om beleid om straatintimidatie tegen te gaan, aanmoediging om vooral je uit te spreken als je slachtoffer bent van ongewenste seksuele aandacht, discussies over wat je wel of niet tegenwoordig kunt doen als man of wat je wel of niet van iemand kunt accepteren: “omdat hij nou eenmaal zo is”. De maatschappij verandert en theoretisch stelt de groep de norm.

Verandering kunnen we niet bevechten en weerstaan. Het is er namelijk en het neemt steeds weer nieuwe dingen met zich mee, wat we misschien in eerste instantie niet aangenaam vinden. Als we verandering dus niet tegen kunnen houden, dan moeten we veranderingen niet tegen gaan, maar accepteren en misschien juist omarmen!

Bij knooppunt 21 in de duinen van Wassenaar besefte Merel van Vroonhoven dat ze docent wilde worden. Want van voorzitter van de toezichthouder op de financiële markt (AFM) naar docent in het basisonderwijs is niet een gebruikelijke verandering. Opkomen voor mensen die afwijken van het gemiddelde en meer ruimte voor ontwikkeling van het individu was een belangrijke motivator. Persoonlijke doelen en motivatie bleek haar drijfveer om in beweging te komen. Ze schreef er het boek ‘De Stap’ over, waarin ze deze verandering beschrijft.

Feitelijk kunnen we dus stellen dat deze verandering mogelijk bezien werd als roeien tegen de stroom in. Wat willen we bereiken en waarom? En hoe komen we daar? Iets doen dat aansluit bij je waarden en interesses en dat je plezier en voldoening biedt, maakt de verandering de moeite waard.

Margot Snelders
Voorzitter HVN