Monument
Vanmiddag was ik in de Kunsthal bij de Diva tentoonstelling. De tentoonstelling ‘viert de ongeëvenaarde kracht en de grenzeloze, feminiene creativiteit van iconische artiesten die met hun bravoure en ambitie de ‘status quo’ hebben uitgedaagd’. Je werd met kostuums, beeld en bijbehorende muziek meegenomen door ca 150 jaar historie. Hoe de diva’s grenzen verlegden en voor een blijvende impact in de samenleving zorgden.
Ondanks dat zij zeker voor blijvende impact hebben gezorgd, is er nog steeds werk aan de winkel voor de positie van vrouwen. Helaas alleen maar meer als je kijkt naar de invloed van conservatieve krachten in de wereldwijde politiek en de standpunten van veel nieuwe wereldleiders.
Er was ook een tentoonstelling van Thomas J Price. Wellicht hebben jullie gehoord over het beeld van hem dat sinds 2023 op het plein van Rotterdam Centraal staat. Het is een beeld van een vrouw op sneakers, met gebalde vuisten die ze in de zakken van haar trainingsbroek heeft gestoken. Het beeld leidt vanaf het moment dat er staat voor discussie. Sommigen zagen in haar een vrouw die lui en arrogant is en een uitkeringstrekker. De kunstenaar noemt haar stoïcijns, kwetsbaar en weerbaar. De kunstenaar wil vooral een discussie uitlokken over wie onze nieuwe helden zijn en wie een monument waard is.
Sommige diva’s hebben al een monument gekregen, maar alle diva’s uit de tentoonstelling zijn de schijnwerpers meer dan waard. Met hen zijn er nog vele andere vrouwen (en gelukkig ook mannen), bekend of alleen bekend in kleine kring, die zich inzetten om ongelijkheid aan te kaarten en aan te pakken. Iedereen een monument geven is wellicht wat veel, maar het zou wel veel aandacht genereren.
En aandacht genereren is belangrijk. Vandaar ook de februari bijeenkomst over de loonkloof, want ook daar is (blijkbaar en helaas) nog werk aan de winkel.
Ik hoop jullie allen in Pulchri te zien over twee weken!
Groet,
Judith
PS Diva is t/m 2 maart te zien in de Kunsthal en Thomas J. Price t/m 9 februari.
